برنامه بلند مدت مجیدی برای استقلال چیست؟ ، شماره 7 محبوب هم فوتبال جذاب می خواهد هم قهرمانی - مجله گیلاسفا

گروه ورزشی خبرنگاران، رسیدن به اعتماد صد درصدی اما سخت و سخت به دست می آید و حتی استراماچونی نیز با وجود آنکه تیمی در خور شأن نام استقلال پدید آورد نتوانست اعتماد صد درصدی طرفداران این باشگاه را به سوی خود جلب کند.

باید توجه داشت که حس رضایتمندی از نمایش استقلال در آن ایام در اوج قرار داشت و طرفداران استراماچونی را تحسین می کردند و مضاف بر آن زمانی که او ایران را به مقصد کشورش ترک کرد، انتقاد های بسیاری از عملکرد تصمیم گیران باشگاه مطرح شد که این نشان از تأثیرگذاری مربی ایتالیایی در کانون استقلال داشت. با این وجود اما استراماچونی زمانی می توانست در اوج قله اعتماد میان خود وطرفداران استقلال قرار بگیرد که دست کم در فصل مربیگری خود جام قهرمانی لیگ برتر را به چنگ آورد و به حکمرانی رقیب سنتی خاتمه دهد.

بعد از استراماچونی و در مقطعی مجیدی (لیگ نوزدهم) سکان راهنمایی استقلال به دست گزینه ای سپرده شد که توانسته بود با نتایج حداقلی در نساجی به گزینه اول نیمکت استقلال تبدیل گردد. مدیران استقلال شاید تصور می کردند دیسیپلین محمود فکری که در نساجی انقلاب به پا نموده بود، بتواند بار سنگین 7 سال ناکامی در لیگ برتر را از روی دوش استقلال بردارد اما فکری نیز روی نیمکت استقلال دوامی نداشت و پایان از سمتش برکنار شد.

تنها تفاوت فکری با استراماچونی این بود که او موافقت حداکثری طرفداران استقلال را نیز با تصمیم باشگاه استقلال پشت برکناری اش می دید وعملاً حامیان او در باشگاه استقلال و طیف طرفدار او به چیزی کمتر از 5درصد رسیده بود.

آنچه بیش از همه فکری را به این وضع دچار کرد، رفتار خشک با بازیکنان و یکدندگی عجیب در بعضی تصمیم های فنی بود. در آن روزها گفته می شد سرمربی استقلال به دلیل سردی روابط با بازیکنان هرگز نتوانسته بود نشاط حداقلی را میان بازیکنان ایجاد کند و حتی در مواردی فاصله زیادی میان او و بعضی چهره های تأثیرگذار وجود داشت. از جنبه های فنی نیز تیم فکری فرسنگ ها دورتر از تیم استراماچونی جلوه کرد و هرگز نتوانست تیمی تیغدار و جذاب باشد.

فرهاد مجیدی اما در دوره سوم مربیگری اش متدی را انتخاب نموده که درست برخلاف آنچه بود که فکری اجرا می کرد. می گویند فرهاد توانسته حس تیم دوستی را میان بازیکنان به نقطه اوج برساند و خود نیز در قامت سرمربی ارتباط تنگاتنگی با بازیکنان برقرار کند. اگر چنین باشد، تحسین برانگیز است؛ فرهاد مجیدی در واقع قدم اول را امیدوارکننده برداشته و شاید بردهایی که در لیگ قهرمانان به دست آمد محصول همین فضا باشد اما پرسش کلیدی از سرمربی و همکارانش این است که بعد از ثبت موفقیت در اجرای برنامه کوتاه مدت، آیا قادرند برنامه های بلند مدت خود را نیز دراستقلال به اجرا بگذارند؟ آیا استقلال فرهاد تا زمانی که او روی نیمکت باشد همین گونه سیری ناپذیر در میدان رقابت جلوه خواهد نمود و فوتبال جذابی را به نمایش خواهد گذاشت؟ سؤالی مهم تر: آیا متد بلند مدت مجیدی استقلال را به جام قهرمانی لیگ خواهد رساند؟

کم نیستند آنها که اعتقاد دارند مجیدی توانسته اعتماد نسبی را به وجود آورد تا فصل بعد نیز سرمربی استقلال باشد. اگر این پیشگویی نزدیک به واقعیت باشد فصل بعد دستاوردی جز قهرمانی نمی تواند هم برای مجیدی صندلی رفیعی در باشگاه استقلال ایجاد کند و هم به ناکامی چندین ساله خاتمه داده و طرفداران این باشگاه را از عذاب سال های اخیر دور کند.

مجیدی -اگر مطمئن است که فصل بعد هم سرمربی استقلال است- باید از همین حالا به سراغ برنامه های بلند مدت خود برود. او باید سنگ هایش را با مدیران استقلال بر سر حفظ ستاره ها و تقویت هرچه بیشتر تیم وا بکند. تردیدی نیست اگر یکی از ستاره های کنونی از استقلال جدا گردد، دستیابی به موفقیت در فصل بیست و یکم سخت خواهد بود و چه بسا اگر استقلال از لیگ قهرمانان آسیا نیز صعود کند که احتمالش بسیار است، آنجا نیز تداوم موفقیت تحت الشعاع بعضی جدایی ها قرار بگیرد.

حقیقت این است که کامیابی و دوام مجیدی در استقلال نیز وابسته به تأمین بودجه مکفی است و ضروری است که مدیران استقلال نیز دست سرمربی خود را برای ادامه دادن به این موفقیت ها بگیرند؛ البته اگر حقیقتاً به ادامه همکاری با او اعتقاد استوار دارند.

حمیدرضا عرب