برنامه مدون اما بی سر و صدای ژاپن برای دور زدن تحریم های نظامی، رونق استفاده از ناوهای کوچک هواپیمابر در شرق آسیا
به گزارش مجله گیلاسفا، ژاپنی ها با علم به محدویت های بین المللی خود، از حرکت و برنامه ریزی نظامی دست نکشیده و تلاش کرده اند امکانات موجود را با استفاده از تجهیزات مناسب، تبدیل به یک برتری قابل توجه کنند.
به گزارش خبرنگاران به نقل از سرویس دفاع و امنیت مشرق، ژاپن به نام یکی از کشورهای شکست خورده در جنگ دوم دنیای، بر اساس پیمان هایی که اجبارا بعد از شکست امضاء کرد، از داشتن برخی سلاح ها و تجهیزات نظامی همچون ناوهواپیمابر منع شد چراکه ناو هواپیمابر در آن دوره و حتی در زمان حال به نوعی از نمادقدرت فرامنطقه ای و ابزار دیکته کردن حاکمیت ملی در نقاطی فراتر از سرزمین خودی به تعداد میرود؛ هرچند که اعتبار سیاسی و ترس نظامی از آن نسبت به دهه های قبل، کاملا افول کرده است.
بسیاری از کشورهای دنیا فاقد توانایی های مالی، برنامه ای یا فنی برای خرید یا ساخت ناوهواپیمابر بزرگ و استاندارد مثل نمونه های آمریکایی یا فرانسوی هستند اما در این میان، برخی ناوهای بزرگ بالگرد بر گزینه ای سبک و ارزان قیمت را به این کشورها پیشنهاد می کنند که نمونه هایی از این ناوهای سبک امروزه در ایتالیا، تایلند، ترکیه، ژاپن، برزیل و کره جنوبی وجود دارد.
سامورایی ها به فکر افتادند
توسعه شدید نیروی دریایی چین در چند دهه اخیر از جمله ساخت ناوهای هواپیمابر از طریق این کشور باعث شد تا مقامات ژاپنی به فکر افتاده و توسعه نیروهای مسلح از جمله نیروی دریایی خود را شدیدا افزایش دهند که البته در این راه، بحث ناوهای هواپیمابر و داشتن توان هوا دریای سنگین در شکل جنگنده همچنان یک مشکل بزرگ بر اساس توافقات قدیمی و اجباری برای ژاپنی ها بود. ژاپنی ها در سالهای اخیر دست به توسعه شناورهای بسیار بزرگی تحت کلاس ناوشکن های بالگردبر زدند که در حقیقت همان ناوهای بالگردبر یا به عبارتی دیگر می توان به آنها ناوهای هواپیمابر کوچک گفت.
ژاپنی ها در ابتدا با دو فروند ناو کلاس Hyūga به وزن نهایی تقریبا 19 هزار تن و سپس دو فروند ناو کلاس Izumo با وزن نهایی 27 هزار تن را ساختند که هر 4 فروند از این دو کلاس هم در حال حاضر در خدمت ژاپنی ها هستند.
ناو بالگرد بر Hyūga
در ابتدا ژاپنی ها بالگردهای ضد زیردریایی مثل مدل سی هاوک را بر روی این شناورها قرار دادند و اعلام کردند ماموریت اصلی این شناورها کنترل و فرماندهی ناوگروه ها و جنگ ضد زیردریایی خواهد بود، اما در همان زمان بسیاری از کارشناسان دفاعی این احتمال را مطرح کردند که این دو کلاس از شناور، در حقیقت می توانند به نام ناو هواپیمابر با استفاده از هواپیماهای عمود پرواز به کار بروند، اما مقامات ژاپنی دائما این تحلیل را تکذیب می کردند.
ناو بالگرد بر Izumo
در زمان توسعه این ناوها، هنوز جنگنده اف 35 بی به شکل کامل به بهره برداری نرسیده بود و شاید تنها گزینه در دسترس برای مجهز کردن این شناورها جنگنده های قدیمی تر عمود پرواز هریر بودند، اما با گذشت زمان و جلو رفتن برنامه جنگنده اف 35 مدل عمود پرواز آن یعنی اف 35 بی که در اصل برای سپاه تفنگداران دریایی آمریکا و نیروی دریایی انگلیس توسعه پیدا کرده، مراحل توسعه خود را پشت سر گذاشته و تقریبا می توان گفت به شرایط عملیاتی رسیده است.
جنگنده اف 35 بی
آنچه این ناوها برای فعال کردن و استفاده عملیاتی از اف 35 بی نیاز دارند تنها یک سازه معروف به اسکی جامپ در جلوی شناور است که عمل پرواز را برای پرنده هایی در کلاس اف 35 بی بسیار آسان کرده و از طرف دیگر عمل فرود هم به صورت عمودی انجام می شود.
در حقیقت ژاپنی ها با علم به محدویت های بین المللی خود، از حرکت و برنامه ریزی نظامی دست نکشیده و تلاش کرده اند امکانات موجود را با استفاده از تجهیزات مناسب، تبدیل به یک برتری قابل توجه کنند.
کره جنوبی؛ در پی راهی شبیه به ژاپن
کره جنوبی دیگر کشور حاضر در جنوب شرق آسیا است که علاوه بر مسائل فراوان نظامی و امنیتی با همسایه شمالی خود، چین را هم در نزدیکی خود دارد و در سالهای اخیر تلاش بسیار گسترده ای را برای توسعه نیروهای مسلح خود از جمله در بخش دریایی کرده است.
کره جنوبی مثل ژاپن دچار بحران قانونی برای خرید یا ساخت ناوهواپیمابر نیست، ولی در هر حال یک برنامه مدون برای توسعه نیروی دریایی برای آب های آزاد را آغاز کرده و در حال حاضر در حال توسعه و عملیاتی کردن ناوهای بالگرد بر است.
ناو Dokdo
نیروی دریایی کره جنوبی یک فروند ناو بالگردبر از کلاس Dokdo را در حال حاضر در اختیار دارد و یک فروند دیگر از این شناور را به زودی تحویل می گیرد. این ناوها در حدود 19 هزار تن در حالت عملیاتی کامل وزن دارند و به صورت استاندارد برای حمل 10 فروند بالگرد توسعه پیدا کرده اند اما به مانند نمونه های ژاپنی امکان استفاده از جنگنده های عمود پرواز بر روی آنها هم وجود دارد. برآوردهای بین المللی نشان می دهد در سالهای آینده منطقه جنوب شرق آسیا تبدیل به بزرگترین بازار خرید سلاح خواهد شد که بر این اساس، آمریکا هم برنامه ای مفصل برای استفاده از این اختلافات منطقه ای دارد.
منبع: جام جم آنلاین