سفر به ژرفای اسرارآمیز سنوت های مکزیک: دروازه ای به جهان مردگان قوم مایا
به گزارش مجله گیلاسفا، سنوتها، این شگفتیهای طبیعی کهن، نهتنها جلوهای بینظیر از زیبایی طبیعت را به نمایش میگذارند، بلکه دریچهای به دنیای اسرارآمیز و باورهای قوم مایا نیز هستند. این غارهای آهکی، با آبهای زلال و عمق ناشناخته خود، همواره موضوعی جذاب برای غارشناسان، تاریخپژوهان و گردشگران بودهاند. در باورهای مایاها، این سنوتها بهعنوان دروازهای به جهان مردگان شناخته میشدند و قربانی کردن در این مکانها بخشی از آیینهای مقدس آنان بود. در این مقاله، به عمق این سنوتهای جادویی سفر میکنیم و شما را با داستانها، افسانهها و واقعیتهای علمی پشت این پدیدههای بینظیر آشنا خواهیم کرد.

اگر علاقمند به سفر با بهترین تور مکزیک هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم تور مکزیک از مکزیکوسیتی و کانکون دیدن کنید و بهترین تجربه سفر را داشته باشید.
در این مقاله شما را به دل غارهای آهکی می بریم که در گذشته دور جایگاه قربانیان قوم کهن مایا بوده اند. به باور مایاها با هر بار ریزش این غارهای آهکی، راه ورود به دنیای مردگان باز می گردد.
بدون شک، قوم کهن مایا راه ورود به قلمرو مردگان را می دانستند: به باور مایاها هر بار که بخشی از غار آهکی فرو می ریزد، درگاه ورود به جهانی مردگان باز می گردد.
حفره ای که در تصویر با آب پر شده است، سنوت (cenote: به معنی چاه) نام دارد.
یکی از مشهورترین این سنوت ها در نزدیکی چیچن ایتزا (Chichen Itza) واقع شده است که به سنوت مقدس معروف است. در روزگاران کهن، قوم مایا حیوانات و حتی انسان ها را به عنوان قربانی درون این چاه (به عرض 60 متر) می انداختند تا به این شکل خدایان خود را پرستش نموده باشند.
این روزها، سنوت ها بیشتر توجه غارشناسان، اسطوره شناسان و البته گردشگران را به خود جلب نموده اند. حیات آبی این غار به هیچ وجه قابل قیاس با هیچ کجای دیگر نیست. غارهایی که در یوکتن پنینسولا (Yucatán Peninsula: خلیج مکزیک را از دریای کارائیب جدا می سازد) قرار دارند، بین غواصان بسیار معروف هستند. شرایط جغرافیایی این منطقه، موقعیت را برای به وجود آمدن مجموعه ای از غارهای به هم پیوسته فراهم نموده است. مشهورترین این غارها دوس اجوس (Dos Ojos) نام دارد که سومین غار بزرگ جهان است. طول این غار 319 کیلومتر است.
عمیق ترین نقطه دوس اجوس، پیت سنوت (Pit Cenote) است که فقط حرفه ای ترین غواصان اجازه غواصی در این جا را دارند و البته نه عمیق ترین بخش های آن.
در اعماق این چاه بزرگ، ترکیبات سولفور وجود دارد و به همین دلیل است که آب های این جا پر از هیدروژن سولفید است. لایه های بالایی زلال و شفاف است و به راحتی می گردد زیبایی های دیواره های غار، گیاهان و ماهی های درون غار را دید. اما هر چه به اعماق پایین تر می روید، نور کم تر و کم تر می گردد و در عمق 30 متری روشنایی جای خود را به ظلمات و تاریکی می دهد.
هر چه پایین و پایین تر بروید به خاطر مه غلیظ سفیدی که در آن جا حکم فرما است، تاریکی عجیبی همه جا را فرا می گیرد؛ سیاهی مطلق. مه درون غار، خود جهانی متفاوتی است، حرکات و جنبش غواصان را هر لحظه به رنگ متفاوتی به تصویر می کشد.
کسانی که شانس غواصی در این غار را پیدا می نمایند، تجربه خود را این گونه توصیف می نمایند: هم چون پرواز به سوی فضا و شاید هم مثل شیرجه زدن درون ابرهای سفید غلیظ. تجربه ای که شاید در پی ورود به جهانی دیگر (شاید جهانی مردگان) حس کنیم. بی شک توصیف بهتری برای این حس وجود ندارد.
سخن پایانی:
سنوتها نهتنها یادگاری از طبیعت شگفتانگیز جهان هستند، بلکه گنجینهای از تاریخ و فرهنگ غنی قوم مایا را نیز در دل خود جای دادهاند. این چاههای رازآلود، ترکیبی از زیبایی، اسرار و ترس را در خود دارند که هر گردشگری را به سوی خود جذب میکند. اگرچه غارهای آهکی مملو از رمز و راز به نظر میرسند، اما آنچه تجربهی غواصی در این مکانها را منحصربهفرد میکند، مواجهه با جهانی است که گویی پیوندی میان حیات و مرگ است. سنوتها در کنار افسانههای قوم مایا، ما را به تفکر در مورد مرزهای دنیای شناختهشده و ناشناخته دعوت میکنند. سفری به اعماق این غارها، چیزی فراتر از یک ماجراجویی ساده است؛ این سفر، تجربهای است از نزدیک شدن به رمز و رازهای طبیعت و تاریخ، و شاید هم به جهانی دیگر.