حسین هم منتظر مهدی ست!
به گزارش مجله گیلاسفا، به گزارش خبرنگار خبرنگاران در گلستان، مجتبی طالبی نویسنده، دانشجوی دکترای فلسفه دین، از علاقه مندان به فلسفه و عرفان اسلامی در گرگان، مدرس، دبیر پژوهشی گروه فلسفه و عرفان اسلامی جامعه المصطفی العالمیه گرگان و سردبیر واحد نمایش رادیو گلستان است. از او تا به امروز مقالات، پژوهش ها و نقد و نظرات متعددی به رشته تحریر درآمده و کتاب هایی چون درآمدی بر رسانه های دینی، ساعت به وقت ماه و شیوه های نوین تبلیغ در دنیا معاصر را روانه بازار نشر نموده است. او به مناسبت فرارسیدن عاشورای حسینی یادداشتی نوشت که در ادامه از نظر مخاطبان می گذرد.
وقتی که دل بهانه می گیرد، باید آرامش کرد. دلارام هر کس، چیزی یا کسی ست! شیعه از غروب غم بار دهمین روز از محرم سال 61 هجری تا به امروز و تا به فرداهای سبز ظهور، دلارامی مشترک داشته که هم دردهایش را با آن تسکین داده و هم راهش را با آن معین نموده است.
این دلارام، یک تابلوی نقاشی است که از دورنگ اصلی تشکیل شده و شیعه با نگاه به آن، آرام می گردد!
من با قرائت های روشنفکرمآبانه و نیز متحجرانه و التقاطی و انواع ایسم هایی که در طول قرن ها دامن گیر اسلام و شیعه شده است، کار ندارم اما اگر قرار باشد مهم ترین ارکان تشیع را به زبان رنگ ها به تصویر بکشم، از دورنگ سخن می گویم. یکی سرخ و دیگری سبز!
در نشانه شناسی رنگ های شیعه، سرخ رنگ علم برافراشته شده خون حسین (ع) است که خشک نخواهد شد و سبز رنگ ظهور است. رنگ دولت کریمه بشارت داده شده که ملک سلیمان (ع) ماکتی از آن بوده است! و این وعده خدا در کتاب مقدس است که؛ و ما در زبور -پس از تورات- نوشته ایم که این زمین را بندگان صالح من، میراث خواهند برد.(انبیاء- 105)
تشیع راستین که هویتش غدیری است، یک موتور محرّک دارد که عاشورا است و یک آرمان بزرگ دارد که دولت منجی موعود است! و عجیب اینکه بین حسین (ع) و مهدی (ع) ارتباط های معناداری وجود دارد که یکی از مهم ترین آن ها، مسئله انتقام خون حسین (ع) است!
بین عاشورا با ظهور نیز، ارتباطی عمیق وجود دارد، یکی اینکه منتظر واقعی، هم عقل سرخ است هم بصیرت سبز!
بر اساس این نگرش، انسان بی آرمان، حیوانی ناطق است که نطق (نفس ناطقه) اش را متعالی ننموده و در زمان غرق شده است، بی آنکه پیشرو بودن را با تمام وجود احساس کند! عاشورا و انتظار، تکلیف تشیع را برای همواره تاریخ معین نموده است. یکی تن به ظلم نمی دهد و از جان می گذرد! و دیگری، افقی متعالی را ترسیم می نماید برای رفتن و رفتن و رفتن و رفتن و رفتن ... تا رسیدن!
مقصد کجاست؟! مقصد غدیر است!
غدیر که مبدأ بود؟!
نه! غدیر مبدأ و مقصد و صراط و میزان و حشر و توحید و نبوت است! چراکه ولایت، باطن همه این الفاظ و مفاهیم است و حسین و مهدی، نقاشان سرخ قلم و سبز نگار تابلوی بزرگ غدیرند! آن چنان که هدفی جز تحقق غدیر نداشته و ندارند!
تابلوی غدیر، دورنگ دارد، سرخ و سبز و دیگر رنگ ها در حاشیه هستند! فردا عاشوراست و فرداهای دور یا نزدیک، صبح ظهور خواهد بود! از عاشورا تا ظهور، به ظاهر زمان زیادی ست اما اگر دقیق بنگریم، می بینیم، حسین همان مهدی ست که دعوت کنندگانش وی را تنها گذاشتند! و این برای ما و نسل های فردا تلنگری خواهد بود که مبادا مهدی را دعوت کنیم و در برابرش جبهه بگیریم!
برای ما ترسیم نموده اند، همه روزها عاشوراست و همه مکان ها کربلاست اما برای منتظران پیشرو، همه زمان ها 18 ذی الحجه است و همه مکان ها غدیر خم!
مهم ماندن بر سر پیمان است!
غدیری که باشی، علی را تنها نمی گذاری!
عاشورایی که باشی، حسین را تنها نمی گذاری!
و اگر منتظر حقیقی باشی، همه روزها برایت آدینه موعود است و به شوق بیعت با مهدی، برای او قدم می زنی، قلم می زنی و مجاهده می کنی! اگر چنین است، شیعه بودن مبارکت باد!
راستی، هیچ می دانی که در فرهنگ سرخ عاشورایی و فرهنگ سبز مهدوی، چیزی به نام شکست و مرگ وجود ندارد؟!
خالص که باشیم، شکست 72 تن را تاریخ پیروزی می نامد و مرگ را حیاتی نو برای ادامه حیات!
اگر دلت بی قراری کرد، آرامش کن!
دلت را به نگارخانه تاریخ ببر و او را مقابل تابلوهای مختلف قرار بده! در نگارخانه تاریخ، نقاشان بسیاری بارنگ ها، نقش های زشت و زیبا کشیده اند اما اگر دلت با نگاه به نقاشی سرخ و سبز آرام شد، سلام علی و حسین و مهدی را به دلت برسان و به دلت بگو، شیعه تا زمانی که خط سرخ حسین و آرمان سبز انتظار را دارد، توقف نخواهد کرد تا آن موقع که آیه الیوم اکملت لکم دینکم دوباره نازل گردد بر قلب تمام آزادگان ...
راستی چرا به امام زمان، امام زمان می گویند؟!
باید از زمان بپرسم ...
روزی این سؤال را از زمان پرسیدم! سه کلمه گفت!
گذشته، حال، آینده
گذشته شیعه، غدیر و کربلاست ...
و فردایش دولت موعود ...
و حال، همان فردایی ست که دیروز منتظرش بودیم!
حسین هم منتظر مهدی ست!
باور نداری؟!
از خون جاری اش بپرس!
منبع: ایبنا - خبرگزاری کتاب ایران